stoofpotje met spruitjes en spinazie

Spruiten, begot, de eerste keer dit najaar!

Heerlijk gestoofd met spinazie, cashews, ui en een beetje look, gekruid met currypoeder en dragon en nagesudderd in kokosmelk. Curry en dragon lijkt op het eerste gezicht een ietwat vreemde combinatie, maar in romige sauzen is het geweldig.
Met couscous en wat rauwe komkommer (vliin raadt aan: als het kan, een beetje rauw bij elke warme maaltijd!).

Nostalgische rooktempeh in't rood.

Moeilijkheidsgraad: 2 - Tijdrovendheid: gemiddeld - Heerlijk? Ja.

De oorspronkelijke versie van dit gerecht was een 'all time classic' (met lyonner-rookworst) toen ik jong was en mijn ouders de eindjes maar moeilijk aan elkaar konden knopen. Deze plantaardige versie is een veganistische variant op die klassieker.

Benodigdheden:
- een pak rooktempeh
- een koffielepel azijn, sojasaus en olijfolie
- één teentje look
- een blik gepelde tomaten
- 1 of 2 grote uien
- champignons
- pasta/boulgour/tarwegriesmeel/... voor erbij.


Snij de tempeh in schijven en schik ze op een bord in een mengsel van azijn, sojasaus, olijfolie en het geperste teentje knoflook. Ik plet dat met mijn mes, maar je kan het ook door een persje halen of gewoon heel fijn snipperen. Je kan dit best een halfuurtje of meer op voorhand doen. (Deze marinade voor rooktempeh leerde ik trouwens van dat ander lekkers dat deze blog beheert).

In de tussentijd kan je water aan de kook brengen om je pasta in te bereiden.

Maak de ui schoon en snij hem in grote schijven. Bak deze lichtjes aan in de pan in kokosvet (of olijfolie, maar dat is minder gezond), voeg de champignons toe en laat ze eventjes meebakken. Als dit geheel gaar genoeg is voeg je het volledige blik tomaten toe. Laat sudderen op een zacht vuurtje en houdt warm.

Bak in een niet te hete pan met olie de gemarineerde tempeh aan beide zijden tot die een beetje krokant is. Voeg de overschot van de marinade toe aan de tomatensaus.

Het enige wat je nu nog moet doen is de saus een beetje zouten en je kan het boeltje op borden scheppen.

Snel klaar, weinig ingrediënten, en heerlijk nostalgisch (al is dat waarschijnlijk alleen voor mij zo).

Smakelijk!

twee nieuwe lekkere dingen

1. Er is een auteur bijgekomen (zie vorige post reeds). Hij zou gemakkelijk in zijn eentje een vegan driesterrenrestaurant kunnen beginnen. De blog wordt dus iets minder lo-fi dan oorspronkelijk gepland.

2. Er bestaat, blijkbaar, vegetarische tonijnsla. Alhoewel ik niet ben voor al dat nepvlees en die soja-imitaties van kippenvleugels, biefstukken en dergelijke (gehakt en worsten zijn we intussen gewoon), om nog niet te spreken van dat petrischaalvlees dat ze aan het ontwikkelen zijn, daar zij het paradigma van de vleeseter sluimerend in stand houden, moet ik zeggen toch erg aangenaam verrast te zijn geweest door de verfijnde smaak van de fake vissla. Het is een lange lijst ingrediënten (doch ik herinner me weinig tot geen artificiële smaakversterkers) die van soja tot kappertjes gaat. Helaas zit er toch ook weer een snuifje melk- en scharreleiwit in. Het zou uiteraard leuk zijn mochten de mensen van De Vegetarische Slager hun best doen om met de tijd minder en minder dierlijke ingrediënten te gaan gebruiken, maar ik ga niet klagen: dit is een ware opluchting in een wereld waarin men je om de oren slaat met broodjes tonijn. Kon ik de mensen die zo'n broodje nuttigen maar om hun oren slaan, en wel zo dat ze zich verslikken in een hard stukje "baguette": "TONIJN IS AAN HET UITSTERVEN, TRUT!". En ondertussen schaam ik mij voor dat beetje scharreleiwit dat ze me alsnog proberen te voeren? Je kan dit overheerlijke visvrije broodbeleg vinden bij Delhaize (en Jumbo, EkoPlaza en Coop in Nederland).

Al dat lekkers zonder kwik, overbevissing of geterroriseerde dolfijn!

Rösti van bij ons.

Moeilijkheidsgraad: 2 - Tijdrovendheid: gemiddeld - Lekker? Ja.

Als ik geen zin heb in 'gewone' aardappelen maar ik wil er iets speciaals van maken dan waag ik mij aan deze traditionele Zwitserse rösti. Het enige lastige aan deze bereiding is het boeltje omgedraaid krijgen in de pan en zorgen dat het niet aanbrandt. De game is on!

Benodigdheden:

- 2 grote aardappelen

- 1 kleine ajuin

- nootmuskaat, peter, zout, (verse kruiden)

Voor je kan beginnen aan de rösti moet je de aardappelen koken. Ik ga ervan uit dat je weet hoe dat moet. Kook ze net niet gaar. Giet ze af en laat ze voldoende afkoelen zodat je ze kan vasthouden. Als je de aardappelen de dag voordien gekookt hebt zouden ze koel genoeg moeten zijn en kan je meteen verder.

Snipper de ui fijn en rasp de aardappelen. Mik dit samen met de nootmuskaat, peper en het zout in een kom en haal voorzichtig door elkaar. 

Zet een pan op het vuur met ruim voldoende olie (kokosvet). Stort het aardappelmengsel uit in de pan en maak er met de achterkant van een lepel een platte schijf van. Je hoeft niet als ik je ganse pan vol te gieten. Je kan ook kleine 'burgertjes' maken. Hiervoor is het best dat je werkt met aardappelen die volledig afgekoeld zijn omdat het anders snel een papperig boeltje wordt. Wacht een aantal minuten tot je merkt dat er zich een korstje vormt in de pan en draai het geheel (of de aparte röstis) om. Eens de andere zijde ook voldoende gebakken is kan je in onvervalste alpenstijl (faux-lederhozen!) deze bereiding serveren.

PS: Ik voegde in mijn bereiding een stuk zoete patat toe omdat ik nog een overschotje had liggen dat ik niet wilde laten verkommeren. O ja, en een beetje bladpeterselie.

kikkererwtenfeest

Moeilijkheidsgraad: 3 - Tijdrovendheid: gemiddeld - Lekker? Ja.

We vliegen er al meteen in met een geïmproviseerd gerechtje dat een minimum aan toewijding vraagt. Had ik vandaag goesting om te koken? Nee. Desondanks was het best te vreten.

Benodigdheden:

- 2 handjesvol geweekte kikkererwten

- 2 uien

- 1/2 bouillonblokje

- 2 selderstengels

- een beetje venkel

- een stompje courgette

- wat koriander en peterselie

- kikkererwtenmeel

- komkommer (optioneel)

Zet een bodempje water in een (gietijzeren) kookpot, gooi een goeie twee handjesvol geweekte kikkererwten erbij en zet het keukenwekkertje op 40 minuten. Meer tijd krijg je niet (en zo lang mogen die gele beestjes zeker sudderen). Smijt er nog een half bouillonblokje achterna. Versnipper ondertussen twee uien, de ene belandt mee in de kookpot, de andere in de mixer. Doe alvast ook een handjevol peterselie, koriander en kikkererwtenmeel bij in de mixer (zout en look best ook, die was ik zelf vergeten). Snijd de selder en de venkel respectievelijk in blokjes en reepjes en laat mee sudderen. Na 40 minuten zou alles zeker gaar moeten zijn. Doe wat van de gegaarde groenten en alle resterende kookvocht bij de andere ingrediënten in de mixer, eventueel nog wat water indien nodig, en mix het geheel tot een gladde massa, zoals ze in kookboeken zouden zeggen.

Verwarm wat kokosolie in een pan (wat ze ook zeggen, ik vind Greenpannen echt wel oké) en pledder het mengsel uit de mixer in een viertal hoopjes in de pan (de olie moet al lichtjes heet zijn). Laat even bakken en gooi er de stukjes courgette bij (of denk er op tijd aan (= eerder) om ze toe te voegen aan het stoofpotje). Wanneer de misvormde burgertjes niet meer zo aan de pan kleven als in het begin, kun je ze voorzichtig met een spatel omdraaien. Herhaal indien nodig en naargelang hoe goudbruin je ze wil. Voeg eventueel de inhoud van de pan toe aan de pot, ik weet niet waarom ik dit deed, maar ik meng al eens graag dingen. Serveer met stukjes of plakjes komkommer en eventueel wat biomayonaise voor bij de burger (guilty as charged). Eet op.

"mijn vieze keuken"

Ja, hallo. Zo zou deze blog eerst geheten hebben. Een fokjoevinger naar de overvloed aan kookboeken in deze wereld. Helaas, toen werd die arme, doodeerlijke titel plots overmeesterd door een andere. "Plantgericht", schoot er ineens door mijn kop.

Vergeet klantgericht. Geld, geld, kopekope. (En geen klant die eerst komt, hoor, maar we trappen er wel steeds in, in de inhoud van dat mooie woordje.)

Met PLANTGERICHT wil ik de culinaire avonturen van een doordeweekse, vaak luie-doch-creatief-met-weinig-middelen vegetariër en wannabe-veganist in de kijker zetten. Mijn keuken is vaak vies, vandaar de nietsverhullende ex-titel. Alles is hier je m'en fou: geen hoogstaande fotofrafie en visuele tierlantijntjes. Ik schuw geen gsmfoto's, onderbelichte beelden of glimpen van mijn ranzige fornuis. Ik heb niet altijd de tijd om fatsoenlijk eten te maken, maar gij ook niet, en gij vraagt u af hoe ge in godsnaam altijd vegetarisch zou kunnen eten als ge eigenlijk nu al genen tijd hebt. Ik heb eigenlijk geen tijd voor dit soort onzin, maar goed, 't is voor het goeie doel, zullen we maar denken. Bovendien: lui of niet lui, ik heb al elke dag van mijn vegetarische leven lekker gegeten.

Dus schuif uw voeten onder tafel.
Meestal is het zelfgemaakt en meestal is het zeer gezond!
Vaak zijn het samengesmeten restjes (mmm!).
Af en toe eet ik plant-en-klare snacks.
Soms gaan we uit eten.
Nu en dan ben ik regelrecht ongeïnspireerd.

En een paar keer per jaar probeer ik familiefeesten te overleven.

Olé.