Straffe kost met drie P's: patatjes, postelein en pesto. De patatjes zijn gekookt in de schil, daarna met een versnipperde halve ui gebakken in kokosolie (tijm erbij voor de smaak toen ik nog niet aan groene pesto gedacht had). De postelein is in dit gerecht rauw. Als afwerking voegde ik er een goeie handvol erwtjes en een klodder mayonaise aan toe (JA, nog bovenop die anderhalve eetlepel pesto, ja!).
Even serieus nu. Laat ons het hebben over het omstreden begrip "vet(ten)".
Vetarm staat
niet gelijk aan
gezond. Vet is zeer noodzakelijk voor het lichaam: als het niet door de voeding geleverd wordt, maakt het lichaam het zelf aan uit koolhydraat of uit eiwit. Het is de meest geconcentreerde brandstof (levert de meeste calorieën). Het spreekt voor zich dat het minder belastend is voor het lichaam om voldoende vet via voeding op te nemen; bij de omzetting uit andere stoffen komt ammoniak vrij - belastend voor de lever! Vet wordt in het lichaam gebruikt voor opslag van energie, het onderhoud van de celmembranen, energietransport, bescherming en isolatie en in spier- en orgaancellen. Daarnaast bestaan sommige vitaminen en hormonen uit vetten - bijvoorbeeld vitamine D en de prostaglandinen, zijn vetrijke voedingsmiddelen lekkerder, doen ze de maag trager werken (en dus efficiënter!) en geven ze sneller een verzadigingsgevoel.
De vetten in mijn maaltijd, een analyse in een walnotendop:
-
Kokosolie is, samen met ghee - wat gemaakt wordt uit boter - en palmolie het enige vet waarin gefrituurd en gebakken mag worden, daar het verzadigde vetten betreft; onverzadigde vetten zoals zonnebloem-, olijf-, arachide- en maïsolie zijn zeer gevoelig voor oxidatie (hierbij ontstaan vrije radicalen).
-
Olijfolie en een weinig zonnebloemolie in de pesto: olijfolie bevat veel vitamine E, polyfenolen en antioxidanten, maar voor de omega's moet je geen extra lepels olie nemen; olijfolie bevat vooral omega-9-vetzuren ("oliezuur") en deze kunnen gemakkelijk door het lichaam zelf aangemaakt worden.
-
Zonnebloemolie en
eigeel in de mayonaise: beide verschaffen omega-6-vetzuren, maar enkel het eigeel bevat ook omega-3.
- "Er zit voldoende omega-3 in
plantaardig voedsel", stelt mijn cursus voedingsleer: walnoten, lijnzaad, notenolie, raapolie, sojabonen, melk van biologische kwaliteit en groenten geeft men als voorbeelden. Postelein is in dit gerecht ongetwijfeld het voedingsmiddel met het
hoogste gehalte aan omega-3. In het geval van een gevarieerde plantaardige voeding zijn visoliesupplementen dus niet nodig! (Dat en het feit dat ze stinken en verkregen worden uit
geperste dieren... Mocht je toch de veiligheid van het supplementgevoel verkiezen, kan je nog steeds gaan voor DHA-uit-algenolie in pilvorm, "MarineDHA" van Minami Nutrition.) De ideale verhouding omega-3/omega-6 is 4:1, al gaan vele bronnen het omgekeerde beweren. Het doet er echter niet zoveel toe, daar we in ons Westerse dieet al zeer gauw te kampen hebben met een enorm overschot aan omega-6, dus enkel al
proberen om aan meer drietjes te geraken is een goed uitgangspunt!
Persoonlijk besluit omtrent de bakvetten: het gebruik van palmolie is tamelijk controversieel wegens het kaal kappen van regenwouden, kokosolie moet van ver overgevlogen worden en boter, nou ja, dat komt van onze vriendinnetjes de koeien. Als ik echter moet kiezen tussen een kankerverwekkende hap bomvol verhitte omega-6 en een gezonde, stabiele optie om in te bakken, zal ik toch snel voor kokosolie gaan (en heel zelden nog eens voor boter).
Danku, cursus Bio-energetische Voedingsleer door J. Dries.
