Ik wil nu niet meteen stampvoetend met
de deur in huis vallen... maar ik ga het toch doen. (Wie
entertainment boven so-called gezaag verkiest, slaat deze en
volgende hashtag over.) Gisteren las ik tandenknarsend een zoveelste opiniestuk. En neen, ik was niet zozeer irri omdat het indruiste
tegen mijn eigen geliefde overtuigingen. Ik was irri omwille van de
toon en omwille van de stellingen die onbezonnen geponeerd werden. De
auteur besluit het artikel immers met “Ik ben zelf geen
voedingsdeskundige, maar”: ondanks zijn gebrek aan kennis van zaken
meent hij er toch genoeg over te weten om alle mensen die
gepassioneerd zijn door “anders eten” (anders dan Westers)
eventjes te bashen. Zoals het hoort in onze Facebook-opiniecultuur.
We zijn zover gekomen dat je helemaal niets meer hoeft te weten van
bepaalde materie, zolang je maar snel, efficiënt en met een flinke
portie sappige, moeilijke woorden alles wat anti-yolo is de kop
indrukt. Vergeet ook niet een grappig nieuw samengesteld woord om je
tegenstander de mond te snoeren. Eetprofeet, #hahaha #rijmtnogook.
Eigenlijk is dit soort opiniestukjes onbeduidend, maar helaas
bereiken de verontwaardigde auteurs door publicatie in de grote
gazetten wel een enorm aantal mensen.
#hetlevertonsalleenmaarstressop
Ben ik een eetprofeet? Ik heb er me het
hoofd over gebroken de voorbije vierentwintig uur. Ik heb een andere
levensstijl dan de gemiddeld Vlaamse botterammen met Nutella de
klok rond en ik heb in mijn passie voor voedsel inderdaad een
profeetfase doorgemaakt. Dat lijkt me volkomen normaal. Ook heb ik
een periode van stress gekend met betrekking tot mijn nieuwe
eetpatroon. Dat heet ontwenning. Heroïneverslaafden – ik houd van
groteske vergelijkingen – lijden ook aan stress wanneer je hen het
afkickcentrum en de cold turkey induwt. Wil dat zeggen dat ze dan
maar moeten blijven spuiten? O jee, goedevoornemensgerelateerde
stress, het summum van anti-yolo! Ik heb goed en slecht nieuws. Het
goede nieuws is dat het gemiddeld 30 dagen in beslag neemt om jezelf
een nieuwe gewoonte aan te leren. 30 dagen waarin je de regels moet
volgen (dat was het slechte nieuws). Om die reden zullen de meeste
gezondheidstherapeuten – natuurgeneeskundigen – je een
zuiveringsdieet voorschrijven dat minstens zes weken duurt. Deze
periode is er om je ogen te openen voor al het voedsel dat je tot dan
toe genegeerd had, omdat het onbekende meestal afschrikt of omdat de
nieuwe smaak wat minder explosief is. (Eerder dan om jezelf tot op
celniveau te zuiveren... is dat nog mogelijk in deze wereld?)
Toegegeven, dat vraagt om levenslange discipline. Zet mij een bordje
boekweit met Bretoens zeewier en een bordje met een boterham met
Philadephia met Milka voor en ook ik krijg het nog steeds moeilijk,
maar breken met oude gewoonten is een interessante ervaring. Ik wéét
nu dat ik me lichamelijk veel frisser zal voelen met een portie
boekweit dan met een tarwehap met een dubieus zuivelproduct. Zomaar
eten wat je wil doe je niet zomaar, helaas. Dat is willen fietsen
terwijl je nog niet kan lopen. Gezond eten is je verbonden voelen met
wat je in je mond stopt; in een van voedsel vervreemde maatschappij
vraagt dat enige moeite en alle moeite begint met... stress. Die
verdwijnt ook wel weer!
#gemakzuchtigcreationisme
Het argument van
de omnivoor schuif ik hede ten dage opzij als gemakzuchtig
creationisme: wij eten nu eenmaal alles, meneer, en dus ook dikke
biefstukken van den Delhaize. Ja en neen. Wij aten vroeger de vieze
overschotjes van de prooien van roofdieren: pezen en beendermerg van lijken en zo
(dank aan Ine en Simon voor dit feitje), en voor de rest was het onkruid
vreten geblazen, want nomadisch als wij waren, hadden wij indertijd
nog geen tarwetarwetarwe. De dikke biefstuk was voor het sterke
roofdier en jij mocht blij zijn als zijn portie rood vlees toch wat
te copieus bleek. Ergens hebben de paleo's dus gelijk met hun dieet
van vlees en groenten, alleen overdrijven zij lichtelijk met hun
hoeveelheden dierlijke eiwitten. Een vuistje per week moet volstaan,
maar hey, wij veganistische rotzakken keuren zelfs dat niet goed. En
wat tarwe betreft: het zat al niet in ons oorspronkelijke
voedingspalet en gezien de gevallen van glutenintolerantie blijven
toenemen, denk ik dat we mogen aannemen dat onze darmflora het nog
altijd niet eens is met al die boterhammen en pastagerechten die ze
continu voorgeschoteld krijgen. Of toch wel? Ja, de slechte bacteriën
zijn inderdaad heel erg blij met suiker, tarwe en slechtverteerde
combinaties zoals daar zijn vlees+patatten. De goede bacteriën in je
buik geven geen fuck om je smaakpapillen, die willen gewoon gezonde
voeding zien passeren.
Voor zij die
driemaal daags een ferme drol produceren: ik heb niets gezegd, u kan
de wereld aan. Carry on, ma'am.
#levenisdoodgaan
Oh, really? Vreet
maar aan, laat maar hangen en waaien. De
farma's zullen je dankbaar zijn. Ieder zijn keuze uiteraard. Mijn
familie telt meerdere bourgondiërs, zoals menig Vlaamse familie,
maar zij komen of kwamen niet meteen zacht aan hun einde. Niet alle
kankers of leverfalen hangen voor 100% samen met een slecht
eetpatroon; stress en chronische angst of depressie spelen evenzeer
een grote rol. Voeding kan echter de vicieuze cirkel doorbreken: een
stabiele suikerspiegel bevordert een stabiel gemoed, een stabiel
gemoed betekent betere stressbestendigheid, minder stress betekent
een verkleinde kans op een dramatisch einde. Als minder troep eten de
kans op een energieke oude dag en een vredige dood verhoogt, dan
teken ik daarvoor. Met een beroep dat ik graag en met liefde uitoefen
wil ik immers nog niet op pensioen op mijn 65 ;-)
#helpikbenverward
Men zou
tegenwoordig niet meer weten wat gezond is en wat niet, door een
overvloed aan tegenstrijdige informatie. Zucht. Er zijn enkele
vaststaande feiten, maar die zijn niet meteen “leuk” en daarom
doen we dan maar alsof we terminaal verward zijn. Staat vast: tarwe
is niet OK, suiker is niet OK, te veel eten is niet OK, vlees en
zuivel vol antibiotica en stresshormonen zijn niet OK, pesticiden
zijn niet OK én... ongefermenteerde en industrieel bewerkte soya is
niet OK (ha!). En al dat gezwets over het al dan niet eten van superfoods: ja, die zijn keigezond, "super", het zit in het woord. Vul je voeding ermee aan, ze zijn uiteraard geen excuus voor chips of sigaretten (open deur, open deur). Zoals de ravissante Alissa Vitti van FLO Living onlangs tweette –
ik ga me ook 'ns bezondigen aan een quote:
Repeat after me: Food is NOT entertainment.
Food is pleasurable and for sustenance.
#8020
Simon
verwoordde het nuchter en bondig: je moet je voor 80% aan de regels
houden, dan kan je ze voor 20% aan je laars lappen. Maar zoals ik al
schreef onder een vorige bashtag: je dient eerst de regels onder de
knie te krijgen en dat gaat enkel via de oh-zo-stresserende weg van
de geheelonthouding. Een voedselguru of eetprofeet kan je op het
goede spoor krijgen, maar “laat hen daarna weer los en bewandel je
eigen pad”.
#Amen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten